HI98203 สำหรับวัดความเค็มน้ำทะเล น้ำกร่อย Salinity meter ย่านวัด 0.00-1.00 pNaCl พร้อมใบรับรอง Certificate of Calibration

ความเค็มคือการวัดจำนวนเกลือกรัมต่อกิโลกรัมน้ำทะเล ซึ่งแสดงเป็นส่วนต่อพัน ส่วนในพันส่วนสามารถกำหนดได้ว่าเป็นเกลือกี่ส่วนหรือกรัมต่อน้ำทะเลพันส่วนหรือกิโลกรัม (1,000 กรัม) สัญลักษณ์สำหรับส่วนในพันคือ ‰ สัญลักษณ์สำหรับส่วนในพัน (‰) นั้นคล้ายกับสัญลักษณ์สำหรับเปอร์เซ็นต์ (%) ซึ่งเป็นส่วนในร้อย แต่มีศูนย์พิเศษในตัวส่วน ส่วนในพันส่วนมักเรียกย่อว่า ppt

น้ำจืดจากแม่น้ำมีค่าความเค็ม 0.5ppt หรือน้อยกว่า ภายในปากแม่น้ำ บริเวณใกล้กับทะเลเปิด น้ำจากปากแม่น้ำมีระดับความเค็มจะเท่ากันกับมหาสมุทรที่มากกว่า 30.0 ppt.

ความเค็มแตกต่างกันไปในแต่ละสถานที่ในมหาสมุทร แต่สัดส่วนสัมพัทธ์ขององค์ประกอบที่ละลายส่วนใหญ่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แม้ว่าจะมีไอออนอื่นๆ ในน้ำทะเลในปริมาณที่น้อยกว่า (เช่น K+, Mg2+, SO42-) โซเดียม (Na+) และคลอไรด์ (Cl-) ไอออนคิดเป็นประมาณ 91% ของไอออนในน้ำทะเลทั้งหมด น้ำจืดมีเกลือไอออนในระดับที่ต่ำกว่ามาก

ความจำเป็นในการวัดความเค็ม

ความเค็มเป็นการวัดที่สำคัญในน้ำทะเลหรือในบริเวณปากแม่น้ำที่น้ำจืดจากแม่น้ำหรือลำธารผสมกับน้ำทะเลเค็มเนื่องจากสิ่งมีชีวิตในน้ำมีความสามารถที่แตกต่างกันในการอยู่รอดและเจริญเติบโตในระดับความเค็มที่แตกต่างกัน สิ่งมีชีวิตในน้ำเค็มสามารถอยู่รอดได้ในระดับความเค็มสูงถึง 40 ppt แต่สิ่งมีชีวิตน้ำจืดจำนวนมากไม่สามารถมีชีวิตอยู่ในระดับความเค็มที่สูงกว่า 1 ppt

ความเค็มส่งผลต่อระดับออกซิเจนที่ละลายในน้ำ ความสามารถในการละลายของออกซิเจนในน้ำจะลดลงเมื่อความเค็มเพิ่มขึ้น ความสามารถในการละลายของออกซิเจนในน้ำทะเลน้อยกว่าในน้ำจืดที่อุณหภูมิเดียวกันประมาณ 20%

การทดสอบความเค็มของน้ำเป็นสิ่งสำคัญด้วยเหตุผลหลายประการ ซึ่งนิยมใน 4 อุตสาหกรรมหลัก:

• น้ำเสีย
• น้ำผิวดิน
• น้ำบาดาล
• เกษตรกรรม