โครเมียมไม่ได้เกิดขึ้นอย่างอิสระในธรรมชาติ สารประกอบโครเมียมสามารถพบได้ในน้ำในปริมาณเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ธาตุและสารประกอบสามารถระบายออกในน้ำผิวดินผ่านอุตสาหกรรมต่างๆ

สแตนเลสประกอบด้วยโครเมียม 12-15% มีการใช้โลหะโครเมียมทั่วโลกในปริมาณประมาณ 20,000 ตันต่อปี มันอาจจะขัดและไม่เกิดออกซิไดซ์เมื่อสัมผัสกับอากาศ

อุตสาหกรรมโลหะส่วนใหญ่ปล่อยโครเมียมไตรวาเลนท์ โครเมียมเฮกซะวาเลนท์ในน้ำเสียจากโรงงาน ซึ่งส่วนใหญ่เกิดจากการฟอกและการทาสี สารประกอบโครเมียมถูกใช้เป็นเม็ดสี และ 90% ของหนังถูกฟอกด้วยสารประกอบโครเมียม

น้ำเสียมักจะมีโครเมียมประมาณ 5 ppm โครเมียมอาจถูกนำไปใช้เป็นตัวเร่งปฏิกิริยา ในการชุบไม้ ในการผลิตเสียงและวิดีโอ และในเลเซอร์ โครไมต์เป็นผลิตภัณฑ์เริ่มต้นสำหรับการผลิตวัสดุไวไฟและสารเคมี โครเมียมอาจมีอยู่ในขยะภายในบ้านจากวัสดุสังเคราะห์ต่างๆ การเผาขยะอาจแพร่กระจายสู่สิ่งแวดล้อมเมื่อการป้องกันไม่เพียงพอ

ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม

โครเมียมเป็นความต้องการสำหรับสิ่งมีชีวิตหลายชนิด อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ใช้ได้กับโครเมียมไตรวาเลนท์เท่านั้น โครเมียมเฮกซะวาเลนท์เป็นพิษมากต่อพืชและสัตว์

มลพิษทางน้ำของโครเมียมไม่ถือเป็นหนึ่งในปัญหาสิ่งแวดล้อมหลักและร้ายแรงที่สุด แม้ว่าการปล่อยโครเมียมที่ปนเปื้อนน้ำเสียที่ไม่ผ่านการบำบัดในแม่น้ำจะทำให้เกิดภัยพิบัติด้านสิ่งแวดล้อมในอดีต

โครเมียมออกไซด์ (III) ละลายได้ในน้ำเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ดังนั้นความเข้มข้นในน้ำธรรมชาติจึงมีจำกัด ไอออน Cr3+ มักไม่ค่อยปรากฏที่ค่า pH ที่มากกว่า 5 เนื่องจากไฮเดรตโครเมียมออกไซด์ (Cr(OH)3) แทบจะไม่ละลายในน้ำ

สารประกอบโครเมียม (VI) มีความคงตัวแต่จะลดลงเป็นสารประกอบโครเมียม (III) ภายใต้สภาวะที่ไม่ใช้ออกซิเจน กระบวนการย้อนกลับเป็นอีกหนึ่งความเป็นไปได้ในสภาพแวดล้อมที่ออกซิไดซ์ โครเมียมส่วนใหญ่จับกับอนุภาคที่ลอยอยู่ในน้ำ